Achter in het boek zijn in de ‘Bijlage Perceelsnamen’ een groot aantal perceelsnamen opgenomen. In de eerste kolom treft U het perceelsnummer (of de perceelsnummers) aan, in kolom twee staat de naam, in de derde kolom de soort (kamp, uiterwaarden, enz.) en in de vierde kolom de bloknaam. Bij een aantal percelen komt geen soortnaam voor, uit de naam zelf is de ‘soort’ dan niet af te lezen. Bij een aantal percelen zouden ook nog meer soortnamen opgegeven kunnen worden. Zo hebben diverse kampen de naam van een persoon. We hebben echter steeds voor één soortnaam gekozen. In het aangelegde archief zijn echter bij diverse percelen meerdere soortnamen opgenomen.

Over een aantal percelen staan in het volgende hoofdstuk nog verdere gegevens. In dat hoofdstuk gaan we ook nog verder in op de bloknamen. We hebben in dit boek de bloknamen aangehouden zoals die op de kaart uit de jaren vijftig voorkomen, waarbij we de vrijheid genomen hebben om de ‘uithoekjes’ en twijfelgevallen bij het dichtstbijzijnde blok te trekken, zodat dat het zoeken wat vergemakkelijkt. Alles wat zo ongeveer ligt tussen de Nieuwe Weg/Eerste Pèrelaan, Dijk, Achterstraat (nu Viaductstraat) / Lakenstraat / Bonderweg (nu Van Heemstraweg), hebben we voor het gemak Dorp genoemd. Aan de ‘randen’ wijkt dat hier en daar wat van deze indeling af en kan een bepaald perceel ook bij het nevenliggende blok genoemd zijn. Maar dat zult U vanzelf zien als U de namen uit de lijst op de kaart gaat opzoeken.

Voordat U de namen gaat bekijken nog het volgende: laat U niet misleiden door namen die de huidige boerderijen in de polder soms dragen. Vaak komt dat niet overeen met de naam van het perceel waar ze nu op staan. Vaak hebben ze de ‘mooiste’ naam gekregen van een kamp die er vlak bij in de buurt lag.

Ook in de nieuwe wijk in Wamel-west, kloppen nauwelijks de huidige namen met de oorspronkelijke perceelsnamen ! Het blijkt dat onze eigentijdse ‘naamgevers’ vrijwel nooit uitgaan van de juiste gegevens. Meestal kiezen ze voor een naam die ergens in de omgeving voorkwam en die leuk klinkt. Eigenlijk is dat erg jammer, want het is feitelijk niets anders dan pure geschiedvervalsing. Of met andere woorden: We hebben wel de klok horen luiden, maar we weten absoluut niet waar de klepel nu eigenlijk hangt. Misschien kan dit boek over ons eigen dorp er toe bijdragen dat in de toekomst wat zorgvuldiger wordt omgesprongen met naamgevingen van straten of wijken. Als je als dorp zo oud bent en zo een rijke geschiedenis hebt, dan moet je dat stukje historische rijkdom ook in ere houden. Niet om ouderwets of behoudend te zijn, maar om toekomstige generaties niet in verwarring te brengen en daardoor valkuilen in te bouwen voor mensen die over een paar honderd jaar willen onderzoeken wat wij in de tweede helft van de 20ste eeuw allemaal hebben uitgespookt. Het zou op zijn minst wat gênant (in plat Wamels ‘lullig’) zijn als ze dan over ons schrijven dat wij in een kleine vijftig tot zestig jaar 1000 jaar geschiedenis aan onze laars gelapt hebben en dat we maar wat in het wilde weg hebben zitten klooien…