Eindelijk, 36 jaar na haar dood, kon in 1936 de grote wens van de weduwe Blankers; een Liefdegesticht voor Wamel, gerealiseerd worden. Sinds kerkmeester Johannes van Dreumel in 1918 in opdracht van de kerk de boomgaard van Campagne voor ƒ 19.900,= had gekocht, lag de grond al klaar. Wel bedroeg de aankoopsom het dubbele van wat beschikbaar was in het fonds ‘Liefdegesticht’. Geen wonder dat het nog wel 15 jaar zou duren voordat men de plannen verder uit ging werken.
De Zusters van Moerdijk, onder leiding van Zuster Vincentia, bleken wel bereid naar het, voor hen totaal onbekende Wamel te komen. Wel stelden ze enkele voorwaarden. Behalve de door het kerkbestuur beschikbaar gestelde bouwgrond eisten ze op de eerste plaats een gratis bouwterrein en een renteloos voorschot van 10.000 gulden en verder o.a. een behoorlijke gratis plaats voor iedere zuster in de kerk.

Bij overlijden diende voor een gewone eenvoudige begrafenis gezorgd te worden. In ruil daarvoor boden de zusters: bewaarschoolonderwijs voor jongens en meisjes en lager onderwijs voor meisjes. Verder zouden zij zorgen voor onderricht in nuttige handwerken aan niet meer schoolplichtige meisjes. Tot slot zouden ze de verzorging op zich nemen van ‘kostdames en heren’, die in overleg met de pastoor in het St. Henricusgesticht zouden worden opgenomen.

Tweede Paasdag hield Huize Henricus ‘Open dag’. Ondanks de vereiste entree van 25 cent kwamen veel Wamelnaren kennis nemen van alle aanwezige moderne apparatuur. Vooral de lift (toegang 10 cent) trok veel belangstelling. Dinsdag 14 april was voor pastoor Heurkens een grote dag. Vooraf gegaan door zijn misdienaars A. Pompen, G. Burgers en J. v.d. Hurk, trok de pastoor, zwaaiend met zijn wijwaterkwast door de nog lege gangen en zalen. De inzegening werd bekroond met een eerste plechtige H. Mis in de kapel van het nieuwe klooster. De gezangen werden uitgevoerd door zes van de negen zusters, onder leiding van meester Van Oijen met aan het orgel Grad van Dreumel. Ook in het hoofdstuk over het onderwijs komt dit onderwerp aan de orde.

Twee maanden later stond Heurkens wederom midden in de belangstelling. Op vrijdag 19 juni 1936 was hij 50 jaar priester. De viering van dit gouden jubileum werd vastgesteld op zaterdag en zondag daarop aansluitend. Een voor dit doel gehouden collecte had, ondanks de zware crisistijd, niet minder dan 1600 gulden opgeleverd. Op de parochiegrens bij de `Hoogekamp’ werd de pastoor welkom geheten door Meester Van Oijen en een drietal bruidjes. Ook stond daar de eerste huldigingsboog opgesteld. Voorafgegaan door ruiters te paard, de voltallige harmonie, de leden van de ‘Jonge Werkman’, de R.K. Boerenbond, de H. Familie, de R.K. Steenfabrieksarbeidersbond, de R.K. Werklieden, de voetbalvereniging ‘Unitas’ en een stoet van honderd bruidjes, ging het gezelschap richting kerk. De jubilaris zat in een open landauer naast burgemeester Ditters en Mgr. Prinsen. Ook bij de Hollenhof en de Vriendenkring stonden grote bogen opgesteld. De feestrijke intocht van de 74 jarige pastoor werd in de kerk besloten met een plechtig lof.

Zondag 21 juni begon met een ‘Algemene H. Communie’. Eenieder werd verondersteld ’s morgens om 6.00 uur de H. Communie te ontvangen. Om half tien stonden de leden van het feestcomité, de misdienaars en tientallen bruidjes gereed om de jubilaris vanuit de pastorietuin te begeleiden naar de kerk. Kosten noch moeite waren gespaard het kerkgebouw zo uitbundig mogelijk te versieren. Boven het priesterkoor was een ‘Gouden kroon’ opgehangen met een doorsnede van één meter en vervaardigd door ‘de Protestant’ van Eldik. De plechtigheden waren via de radiodistributie in geheel Maas en Waal te volgen. Tijdens het plechtige lof van drie uur dankte de jubilaris voor het bedrag van 1600 gulden dat hem namens zijn parochianen als feestgeschenk was aangeboden.
Na het lof nam de pastoor weer plaats in de landauer van C. van Echteld en de tocht door Wamel kon beginnen. Alleen al in de Lakenstraat stonden vier bogen opgesteld. Bij elke boog stonden twee bruidjes, een moest een vers opzeggen en het andere meisje had tot taak de pastoor een tuiltje bloemen aan te bieden.

Ook de Dorpsstraat was in feesttooi. Twee dubbele bogen, een bij de hoek Stationsstraat-Dorpsstraat en de ander bij ‘De Gouden Leeuw‘. Verder was de hele straat overspannen met vlaggetjes en wimpels in allerlei kleur. Het confectieatelier van W. Gremmen uit de Lakenstraat had er veel werk mee gehad.

Ook ‘s avonds veel feestgedruis in de pastorietuin. De pastoor wilde met een ieder op de foto. Eerst waren de grote bruiden (sommigen compleet met vleugels) aan de beurt. Een aparte foto natuurlijk ook met kerkbestuur en feestcomité en tot slot een gezamenlijke foto inclusief de kleinere bruidjes. Intussen hadden de leden van de harmonie zich al opgesteld voor een feestelijke serenade.

Ook een speciaal voor deze gelegenheid gevormd gemengd R.K. Zangkoor zong een cantate. Blij verrast was de jubilaris toen ook de Christelijke Zangvereniging ‘Amicitia’ akte de presence gaf. Ook de maandag daaropvolgend was er nog volop feest. Niet voor niets hadden Anna Duifhuis, Riek van Kessel, Cor van Rijn, Joke Martens, Hermien van Elk, Nellie Bouman, Bets van Kessel, Anneke Bouman, Marietje Zondag, An Post, Cor Thijssen, Leen Pompen en anderen onder leiding van de zusters, wekenlang geoefend voor hun `Lintenspel’. Deze jeugdmanifestatie viel zo in de smaak dat ze vanwege de grote belangstelling op de daaropvolgende woensdag moest worden herhaald. Geheel nieuw voor Wamel was dat de firma Campagne uit Tiel de feestelijkheden op de film had vast gelegd. Toen deze film een maand later in de Harmonie gedraaid werd, was er helaas weinig belangstelling. Wamel was kennelijk uit gefeest.